कैफ 

माणसाच्या जगण्याला कोणतातरी एक कैफ लागतो . 

सकारात्मक नसेल तर  नकारात्मकही  चालतो . 

आता हेच पहा ना ,

कैफ , सत्याचा नसेल तर असत्याचाही चालतो . 

सत्याची कास धरून  , ताठ मानेने तो जीवनात  मार्गक्रमण करतो . 

नाहीच तर असत्याच्या गर्ततेत स्वतःला हरवू न देण्याचा  तरी प्रयत्न करत जगत रहातो . 

कैफ , विजयाचा नसेल तर पराजयाचाही  चालतो 

विजयाच्या उन्मादात तर तो जगजेत्त्याच्या आविर्भावात जगत  असतो.  

नाहीच तर पराजयातल्या अपमानाचे कढ गिळत तरी उर्वरित आयुष्यातले काही क्षण काढतो .    

कैफ ,आशेचा नसेल तर निराशेचाही चालतो . 

आशेचे किरण, त्याला नेहमी उद्याची पहाट बघण्यासाठी जगायला लावतात.  

पण त्या किरणांची प्रखरता सहन करण्याची  क्षमता नसेल तर निराशेच्या अंधारात काही काळ तरी तो चाचपडत जगतोच .  

कैफ , यशाचा नसेल तर अपयशाचाही चालतो.  

यशाच्या शिखरावर असताना , स्वकर्तृत्वाचा टेंभा मिरवत तो जगत असतो.  

 पण आलच कधी अपयश तर त्याच खापर नशिबावर फोडत जगण्यात धन्यता मानतो .  

कैफ , प्रेमाचा नसेल तर द्वेषाचाही चालतो . 

प्रेमाच्या धुंदीत तर त्याला जगण्याचाच विसर पडतो. 

मात्र द्वेषाची आग , त्याला आयुष्यभर जाळत जिवंत ठेऊ शकते. 

कैफ , मिलनाचा नसेल तर विरहाचाही चालतो . 

मिलनाच्या रंगात, स्वतःबरोबर तो साऱ्या जगाला रंगवत जगत असतो 

मात्र विरहाचा क्षण देखिल त्याला एखादी विराणी गायला लावतोच 

कैफ , यौवनाचा नसेल तर वृधत्वाचाही चालतो 

यौवनाच्या मस्तीत सारे आयुष्य उधळून देत जगत रहातो 

आणि वृद्धत्वाच्या असहाय्यतेत त्याच उधळलेल्या क्षणांचे हिशोब मांडत उर्वरित क्षण जगतो  .  

फार कशाला , मदिरा आणि मदिराक्षीच्या  नशेत तर प्रत्येकजणच साक्षात स्वर्गलोकीचा इंद्र असल्यासारखा जगतो. 

पण नाहीच मिळालं ह्यातलं काही तर बायकोने हातात दिलेल्या वाफाळलेल्या चहाच्या कपाचा आस्वाद घेताना , आपण सार्वभौम राजे असल्याच्या आभासात मजेत एक शीळ घालून तो क्षण तर  साजरा करतोच करतो . 

त्या त्या क्षणाचा एक  कैफ असतो , तो तो क्षण जगण्याकरता जो गरजेचा असतो . 

…………… निलिमा देशपांडे