तेरे मुस्कुराने से......

Daughters

प्रतिक्षा

The Invisible

रोजच्या रोजच....

Progress?

श्रीमंती

व्यसन

पन्नाशी

कविता

अद्वैत

नव पालवी

अनोखी प्रीत

नज्म

धुकं

टोळधाड

Priorities

तगर

अश्मयुग

मौत

ख्वाब

घरटं

लडिवाळा

Helmet सक्ती

विद्यार्थी दशा

अलिखीत पत्र

ऊन

लग्नाची बेडी

हमेशा की तरह ....

नादखुळी

खेळ

वेतनग्रस्त

संत जनाबाई

सहल

निसर्ग माया

वाट

लेखणी

पावसा पावसा

सर्दी

खुशी

Common man

पुन्हा सख्या

सख्या

सावळ्या रे...

कवितेचं बीज

फुलपाखरू

झोप

आज जरा काहीतरी हलकं फुलकं... .

झोप......
झोप आहे माझी, माझ्या सारखीच वेडी,
नको तेव्हा जास्त अन् नको तेव्हा थोडी.

सुट्टीच्या दिवशी, पहाटेच जाते उडून,
इतर दिवशी, जाता जात नाही, डोळे सोडून.

तिच्या वेडेपणाची, मला पटतेच खात्री,
जेव्हा सोडून जाते ती मला, अचानक मध्यरात्री.

घरच्या दुलईत, घेते स्वतःला गुरगटून,
जागा बदलली की, बसते फुरंगटून.

'वामकुक्षी' हे तिचं, दुपारचं गोंडस नाव,
गोडाच्या जेवणानंतर, आवरता आवरत नाही राव.

भल्या भल्यांना ती करते, क्षणात ढेर,
आणि वाढवते म्हणे ती, पोटाचा घेर.

'जांभया' ,हे तिच्या आगमनाचे दूत,
जमवते कधी कधी ती, घोरण्यशी सुत.

ओढून घेऊन पापण्या, एकदा का झाली श्रांत,
मग नसते तिला, बाहेरच्या जगाची भ्रांत.

जेवढी गरजेची, देवावरची गाढ श्रध्दा,
तेवढीच आवश्यक माझ्यासाठी, माझी झोप सुद्धा .

कधी असुन अडचण, कधी नसुन खोळंबा,
माझी ही झोप, अशी कशी अगदीच वेडोबा ?
..............निलिमा देशपांडे.' 

देहगोंदण

समस्या 3

सांग उदास असा तू बसलास का रे
पाठीशी तुझ्या आम्ही आहोत सारे
कर मोकळे आता मन आमच्याशी
सुटतील समस्या बघ चुटकीसरशी

भासते का तुला चणचण पैशाची?
शोधु चल वाट नवी रोजगाराची
करू मैत्री थोडी जास्त मेहनतीशी
सुटतील समस्या बघ चुटकीसरशी

वाटते का तुला हे आयुष्य रटाळ?
बंद करु रोजच्या कामांचे गु-हाळ
चल आणू कामात मस्ती थोडीशी
सुटतील समस्या बघ चुटकीसरशी

आहेत का खुप कटकटी घरगुती ?
दूर करू झाल्या ज्या गैरसमजूती
मोकळेपणाने बोलू चल घरच्यांशी
सुटतील समस्या बघ चुटकीसरशी

केली का समाजाने तुझी उपेक्षा ?
नकोच ठेऊया कुणाकडून अपेक्षा
चल करू तडजोड थोडी सुखाशी
सुटतील समस्या बघ चुटकीसरशी

नको मनात भिती ती एकटेपणाची
मिळेल बघ सोबत मित्रमंडळींची
करू मैत्री सकारात्मक विचारांशी
सुटतील समस्या बघ चुटकीसरशी

झटकून टाक विचार सारे निराशेचे
शोधु रोज नविन कारण आनंदाचे
करू ओळख या सुंदर आयुष्याशी
सुटतील समस्या बघ चुटकीसरशी

............निलिमा देशपांडे.

समस्या 2

एकच आयुष्य मिळालयं....
सोनं त्याचं करायचंय. ....

आयुष्यात भिती असते ठेच लागून पडण्याची
सवय करायची आपणचं आपल्या जखमेवर फुंकर घालायची.
हरवलीच वाट तर, मात्र आपणचं आपली नवीन शोधायची
एकच आयुष्य मिळालयं....
सोनं त्याचं करायचंय. ....

येते वेळ केव्हातरी एक पर्याय निवडायची
चुकलेल्या निर्णयाची जबाबदारी आपणचं आपली घ्यायची
मिळालेली दुसरी संधी, मात्र नाही सोडायची
एकच आयुष्य मिळालयं....
सोनं त्याचं करायचंय. ....

जगताना मिळत जाते सोबत सग्यासोय-यांची
काही निसटलेल्या हातांची, खंत नाही करायची
धरलेल्या हातांची पकड मात्र, आपणचं घट्ट ठेवायची
एकच आयुष्य मिळालयं....
सोनं त्याचं करायचंय. ....

कर्तव्य आणि अधिकारांची सांगड नेहमी घालायची
समाजऋण फेडतानाआपली  किंमत आपणच ठरवायची
आत्मविश्वासाची एक ज्योत, मात्र मनात तेवत ठेवायची
एकच आयुष्य मिळालयं....
सोनं त्याचं करायचंय. ....

सुखी आयुष्याची गुरुकिल्ली आपणच शोधायची
आयुष्य ही संपत्ती मात्र कधीच नाही उधळायची
आपल्या प्रत्येक समस्येवर, मात्र आपणच मात करायची
एकच आयुष्य मिळालयं....
सोनं त्याचं करायचंय. ....

समस्या 1

जीवन मार्गक्रमणाची आपल्या, असे जरी धोपट वहीवाट,
मिळती नशीबाची वळणे अन् समस्यांचे बिकट घाट.

भेटती त्या समस्या, अगणित अन् पावलागणिक,
जरी सक्षम विद्वान,करती आपणांस , दुबळा, अगतिक.

होऊन विवश ,घेऊ पाहतो, भुमिका आपण टोकाची,
होते मग जणू ताटातूट, तारतम्य अन् सद्सद्विवेकाची.

नेती हे प्रश्न, ह्या चिंता, आशा निराशेच्या हिंदोळ्यावर,
उमटती ओरखडे, तनमनावर अन् नाजुक नात्यांवर.

फिरू नये परत, कधीही परीस्थितीशी हार मानून,
जगावे आत्मसन्मानाने, अडचणींवर मात करुन.

हरेक समस्येवर मिळे, किमान एक तरी समाधान,
मात्र शोधण्यास, लागे ठेवावे योग्य ते व्यवधान

द्यावे सोडून काही निरूत्तरीत प्रश्न, येणा-या काळावर,
शेवटी घडे तेच जीवनी, जे विधिलिखित भाळावर.

असेल नसेल जगाची साथ , परावलंबी नाही रहायचं,
जोरावर आत्मबळाच्या, साध्य आपलं ध्येय करायचं.

कस्तुरीमृगाने शोधावा जसा, स्वतःत दडलेला कस्तुरीगंध,
स्वतःतला 'स्व' मिळवून आपणही  जिंकावं अडचणींच द्वंद्व.

...........निलिमा देशपांडे. 

वी अन्जान शायर....

वो अन्जान शायर......

न जाने कैसे हर बार,
भाप लेता है दिल की बात,
लिख देता है एक शायरी,
जिसमें हो, मेरे ही जज्बात।

न जाने कहाँ से हर बार,
ढूँढ लाता है वो अल्फाज,
जिनकी मुझे है तलाश,
समझ न पाया मैं वो राज।

उसकी और मेरी रूह की,
क्या है कोई मिली भगत ?
या हमारी जिंदगीयों की,
शायद एक ही है हकीकत?

अन्जान हो कर भी मानो,
दोनो की एक सी कशिश है,
अब तो मेरे इस दिल में,
एक अजीब ही कश्मकश है।

चाह कर भी न चाह सकूँ,
अब उसके दिल की आबादी,
डरता हूँ, अधुरी न रह जाए,
कही मेरी अनकही बरबादी।

खत्म न हो जाए कभी,
कही उसके कलम की स्याही,
मेरे दिल के धडकने की,
वहीं तो हैं एकलौती गवाही।

..........निलिमा देशपांडे।

पखरण

सल

लिबास